Af en toe, eigenlijk zelfs vrij regelmatig, verschijnen op de bijeenkomsten van SeniorPIX enkele vreemde vogels, waaronder ik mezelf reken. Het zijn mensen die Pius X 'vroeger' hebben verlaten, die er geen volledige loopbaan hebben doorlopen, die er niet met pensioen zijn gegaan. Ieder van hen had allicht wel zijn of haar eigen reden om het gras ergens anders groener te vinden. De band is misschien wat minder nauw dan bij collega's die er zijn afgezwaaid maar het merkwaardige feit blijft dat er toch een aantal zijn die trouw hun lidgeld betalen en af en toe eens présence geven. Terloops, toen ik zelf wegging uit Pius X kwam ik tot mijn verbazing in een soort Pius X Light terecht, met o.a. Etienne Becuwe, Raoul Sinjan, Michel Thys, Bob Dalving, en ik vergeet er misschien nog een paar.
Waarom die collega's 'trouw' blijven aan Pius X via SeniorPIX is wellicht voor iedereen verschillend, maar ik vermoed dat de overwegingen waarom ik het doe, ergens bij de anderen ook wel zullen meespelen.
Ik vond Pius X een boeiende school. Er gebeurde altijd wel iets, op vakgebied en erbuiten, het was geen school waar je je verveelde, integendeel. Voor mezelf was het een intense, drukke, maar stimulerende periode waar ik zeer goede herinneringen aan over hou. Herinneringen die je kan meenemen in de rest van je leven en weer af en toe eens ophalen in SeniorPIX gezelschap, niet een hoofdstuk dat je met een wrang en bitter gevoel wil verbannen uit je geheugen.
Een tweede reden is, waren, zijn(!) de ex-collega's. Heel veel interessante mensen, boeiende individuen, deskundige vakspecialisten. Dat was toen zo, en pensioen en ouderdom mogen dan al eens een been doen slepen of een gehoorzenuw teisteren, ze lijken weinig vat te hebben op hun humor, scherpzinnigheid en eruditie. Aangename compagnie dus.
En ten derde, de goede dingen bestaan inderdaad uit drie, is er natuurlijk SeniorPIX zelf. Het is dankzij dit initiatief, dankzij het bestuur, dat de ex-collega's die daar prijs op stellen mekaar af en toe, regelmatig zelfs, nog eens kunnen terugzien. Het was een prachtig idee van Sus dat nu al ettelijke jaren zijn waarde bewijst en het bestuur vertaalt dit voortreffelijk in een reeks aangename en gevarieerde activiteiten. Niet te talrijk om dwingend te worden, niet te stereotiep om vervelend te zijn, een goeie mix en wat mooi is, met warme aandacht voor de collega's die zijn heengegaan.
Een 100 jarige 'ad multos annos' toewensen klinkt wat cynisch maar voor twee eerbiedwaardige instituten zoals Pius X en SeniorPiX moet het kunnen. Dus, ad multos annos!
Erik Hertog
