Lauwers Leo

°16.12.1933

†19.03.2022

Kwam in dienst op 1 februari 1960, werd later huismeester en ging op pensioen op 1 februari 1996

IN MEMORIAM LEO LAUWERS…uitvaart 26 maart 2022

Leo, nu je terug bij je lieve vrouw Martha bent, twee jaar geleden nam je hier ook in deze kerk afscheid van haar… je was een diepgelovige man uit de Kempen, Leo

We kenden elkaar in lief en leed, meer dan zestig jaar. Je hield van je schoolwerk, was je vrouw nabij in haar laatste moeilijke jaren, je was fier op je kinderen en kleinkinderen.
Je hield ook van deze parochie, meer bepaald van Karel Heuten, parochieherder en doopvader van je kinderen. Daarom verkoos je deze H.Familiekerk.
Je hield ook van de onstuimige en rusteloze zee in Koksijde, je moestuin in Edegem.

Op school was je de vlekkeloze financiële huishouder. Je gereserveerde aanwezigheid en dienstvaardigheid voor leerlingen en collega’s sierden je persoonlijkheid.

Als mensen afscheid nemen zeggen ze steeds TOT ZIENS, waarom nu niet…?

In dit boek ‘Het Laatste Anker’, een boek over dood en troost uit de hele wereld, samengebracht door Koen Stassijns en Ivo van Strijtem vond ik een mooi stukje poëzie waarmee je zeker akkoord zoudt hebben gegaan …

”Wanneer de lente komt…” van Fernando Passoa…

Wanneer de lente komt,
En als ik dan al dood ben,
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar.
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
Ik voel een enorme vreugde
Bij de gedachte dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is.
Als ik wist dat ik morgen zou sterven
En het was overmorgen lente,
Zou ik tevreden sterven, omdat het overmorgen lente was.
Als dat haar tijd is, wanneer dan zou ze moeten komen tenzij op haar tijd?
Ik houd ervan dat alles werkelijk is en alles zo als het moet zijn;
Daar houd ik van, omdat het zo zou wezen ook als ik er niet van hield.
Daarom, als ik nu sterf, sterf ik tevreden,
Want alles is werkelijk, en alles is zo als het moet zijn.
Men mag Latijn bidden boven mijn kist, indien men wil.
Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen.
Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben,
Dat wat zal zijn, wanneer het zijn zal, zal zijn dat wat het is.’

Fernando Pessoa (Portugees dichter 1888-1935) vertaling August Wilmssen Amsterdam 1978

Voorgebracht door collega en vriend Jef Deca