Van Mechelen Piet
°15.07.1927
†17.07.2017
onderwijzer van 1950 tot 1987
Meester Van Mechelen,
Op 28 juni 1947 behaalde hij zijn diploma lager onderwijs met vermelding Frans. Op 7 oktober ‘52 slaagde hij voor het diploma Hoger Opvoedkundige Studie en in 1955 behaalde hij ook nog het diploma Handarbeid aan de Rijksinrichting Middelbaar Onderwijs te Mechelen.
Zijn eerste twee lesjaren bracht hij door in de Groenstraat, de Helderstraat en de Everaertsstraat. Vanaf 1949 tot 1958 gaf hij les in de Kleine Goddaert. Daarna nog 1 jaar in de Abdijstraat en op 1 september 1958 kwam hij naar Pius X.
Piet,
Ik heb jou voor het eerst leren kennen als normalist in het 4de normaal. Je was de oefenonderwijzer die ons het meest schrik inboezemde. Enerzijds omdat je vooraf weinig uitleg gaf over het lesonderwerp en anderzijds omdat alles zeer zakelijk verliep. Een glimlach viel er niet bij te bespeuren.
Toen ik mijn diploma in juni in de peda behaalde, mocht ik in september in de LOS, de lagere oefenschool van Pius X, starten. Toen was het de gewoonte dat ’s morgens iedereen elkaar een hand gaf in het leraarslokaal. Als beginneling, een beetje onwennig en stil, gaf ik Piet, die op een stoel zat, een hand en zei: “Goeie morgen, meneer Van Mechelen”. Piet zei intonatieloos terug: “Frans”. Ik veronderstelde dat hij zich missprak en zei:”t is Frank!” Er volgde volledige stilte. Nadien vernam ik dat Piet tegen iedereen Frans zei. Waarom ? Ik heb het hem nooit durven vragen.
Piet was een verstandige en begaafde onderwijzer. Hij stond in het 6de leerjaar. Zijn typelessen waren van een hoog niveau. Wiskunde en WO (vooral wetenschappen) waren zijn favoriete vakken. Tekenen, zang en voordragen lagen hem minder. Om een voorbeeld te geven van één van zijn onderwerpen aan normalisten: “Bereken de oppervlakte van een afgeknotte regelmatige vierzijdige piramide!”.
Niet te verwonderen dat je er als student een vapeur van kreeg! Eén van zijn favoriete lessen was “het hart”. Piet bracht dan een varkenshart mee en toonde aan zijn leerlingen de werking ervan tot in detail. Spijtig genoeg waren er dan altijd kinderen die bleek uitsloegen en wel even naar buiten moesten.
Piet was een zeer belezen man. Hij liep wel altijd rond met één of ander boek uit de bib, vooral wiskundige problemen, astrologie en techniek boeiden hem. Tijdens de middagpauze bleef hij steeds in zijn klas eten. Op dat punt was hij een buitenbeentje. Daar deed hij ook zijn middagdutje.
Piet was echter zeer behulpzaam bij technische problemen: iemand met een lekke band, start- of motorpech, Piet loste het allemaal op!
Wat misschien velen hier niet weten, is dat Piet een zeer gewaardeerde gids was. Jaren is hij in de zomervakantie met een touringbus naar Joegoslavië gereden. Alle toeristen spraken met lof over hem. Vooral zijn kennis over de bevolking, het land en de bezienswaardigheden werden sterk geappreciëerd.
Elk jaar smokkelde Piet dan wel een paar flessen Slivovitz mee, pruimen-brandewijn van 60 procent alcoholgehalte!
Begin september tracteerde hij ons allen in het leraarslokaal. Of je het lustte of niet, je zou en moest het opdrinken, niet in een borrelglaasje maar wel in die witte koffietassen, eraan ontsnappen .. daar was geen sprake van. Je kan je voorstellen hoe sommige er de volgende lesuren aan toe waren.
Maar… en daarvan zijn hier zeker enkele getuigen aanwezig … Piet was in die tijd de enige onderwijzer die een bar in zijn klas had. Achteraan in de kast, achter dikke boeken, stond “zijn” fles Slivovitz. Kwam je eens onverwachts langs om iets te vragen, dan zette hij zijn leerlingen aan het werk en ging met jou naar achter om je een glaasje aan te bieden.. IN de kast!
Mijnheer Van Mechelen, ik hoop dat er aan gene zijde niet alleen rijstpap is, maar ook jouw favoriete drankje.
Schol, Piet !!!
Frank Daems