Van den Broeck Marcel

° 06.11.1930

† 07.01.2020

leraar Wiskunde - graadverantwoordelijke 2de graad van 1954 tot 1994

Een beknopte samenvatting maken van een zeer mooi en rijk gevuld leven van Marcel is geen eenvoudige opgave. Daarbij komt nog dat, Marcel kennende, hij mijn tekst met zeer veel aandacht mee zal volgen om te zien of er geen onjuistheden in voorkomen. Marcel, ik zal een poging wagen, maar vergeef mij als hier of daar toch iets niet helemaal zou kloppen.

Marcel werd geboren op 6 november 1930 en overleed 7 januari 2020 op 89-jarige leeftijd. Hij was de trotse vader van een groot gezin met vijf kinderen, twee zonen en drie dochters. Zijn echtgenote Maria-Louise nam de zware zorg voor de opvoeding van hun kinderen voor het grootste gedeelte op haar schouders.

Marcels beroepsleven leven kan men indelen in drie grote fasen: leraar, vakbondsafgevaardigde en lid van de inrichtende macht. Deze drie fasen overlapten elkaar, maar liepen ook als vanzelf in elkaar over.

Als leraar behaalde hij in 1954 zijn diploma aan de wetenschappelijke afdeling van de Katholieke Normaalschool Pius X. Deze school blijft verder als een rode draad doorheen zijn drie levensfasen lopen. In hetzelfde jaar begon hij als leraar wiskunde in de Middelbare Oefenschool en leraar wiskunde en economie in het hoger secundair onderwijs van het Pius X instituut. In de periode 1959–1969 gaf hij ook nog les aan het Mater Dei Instituut in Brasschaat, het Sint-Norbertusinstituut in Antwerpen en het Maria Boodschapinstituut op de Jan de Voslei.

Het duurde niet lang of Marcel werd vakbondsafgevaardigde in het Pius X- Instituut. Hij werkte er toen nauw samen met Frans Ickx, ook een sociaal sterk bewuste man. In die periode was hij reeds actief en mede verantwoordelijk bij OSKAMINO, oud-studenten vereniging van de Katholieke Middelbare Normaalschool.

Als vakbondsafgevaardigde kreeg zijn opdracht in 1963 een grote wending. Frans Ickx kreeg in het Bisdom Antwerpen een opdracht met onderwijsbevoegdheid, en zo werd Marcel zijn opvolger en rolde hij steeds dieper in het echte vakbondswerk. Eerst lid van het paritair comité van het normaalonderwijs, vervolgens verslagever van het Hoofdbestuur van CVMNO. Binnen datzelfde hoofdbestuur werd hij achtereenvolgens Nationaal voorzitter en drie termijnen Vlaams vleugelvoorzitter. Als vakbondsman heeft hij actief geijverd voor de kwaliteit van het onderwijs, de echte revalorisatie van de wedde in het begin van de jaren 70 en voor het tot stand komen van een eengemaakte onderwijsvakbond COC. Marcel was een veelzijdig man. Kenmerkend voor hem was zijn grote deskundigheid, zijn zin voor verantwoordelijkheid en zijn geloof in inspraak.

Vanaf 1988 werd Marcel volledig vrijgesteld voor begeleidingsopdracht in het secundair onderwijs en later als pedagogisch adviseur in de Pedagogische begeleidingsdienst van het Katholiek Onderwijs in de Guimardstraat. Hiermee starte dan ook stilaan zijn derde levensfase, namelijk als lid van de inrichtende macht.

In 1995 ging Marcel met pensioen, maar hij bleef actief in de onderwijswereld en nam heel wat verantwoordelijkheden op zich. Hij werd lid van de inrichtende macht van het Bisdom Antwerpen en was actief in de scholengemeenschappen, de regio, het gewest, het diocees, de provincie en de gemeenschap. Hij bleef steeds nauw betrokken bij het bestuur van het H. Pius X – Instituut in goede verstandhouding met toenmalig directeur Karel Raeymaekers. In die functie volgde hij nauwgezet de uitbreiding van de gebouwen tot in hun eindfase in 2018-2019.

Marcel was een trouw en actief lid van Senior PIX. Ik had het voorrecht om samen met hem in die periode nog met een zekere regelmaat te gaan biljarten. De laatste twee jaren ging het echt wat moeizamer. Zijn vrouw Marie-Louise was steeds bezorgd als ik Marcel ophaalde voor een namiddagsessie met biljarten, maar blij als ik hem na een ontspannende namiddag veilig en wel terug bracht. Marcel, bedankt voor die fijne en gezellige namiddagen, waar wij naast biljarten, ook vele herinneringen en ervaringen uitwisselden. Mij is vooral bij gebleven hoe hij steeds met enthousiasme vertelde over zijn vijf kinderen en meer dan 25 kleinkinderen en achterkleinkinderen. En hoe zij er samen in slaagden om jaarlijks rond nieuwjaar deze grote familie samen te brengen.

Gilbert Vanbaelen