Becuwe Etienne

° 04.04.1937

† 15.08.2023

in: 1963

uit: 1976

leraar Engels tot 1963, daarna, vanaf 1964 tot 1993 docent KVH (Katholieke Vlaamse Hogeschool Antwerpen) en van 1993 tot 2002 directeur Immaculata-instituut, De Panne

Hommage

Als je terugkijkt op je eigen schoolloopbaan, dan duiken er ontegensprekelijk namen op van mensen die op de een of andere manier een bepalende rol gespeeld hebben in je opleiding, in je vorming, in je leven. Leraren met wie je een bepaalde klik had, die een extra gevoelige snaar konden doen raken, die je vooral veel kennis en wijsheid hebben bijgebracht, die je mee gevormd hebben tot wie je nu bent. Leraren die het verschil hebben gemaakt en die tot heel lang daarna je kijk op mens en maatschappij zijn blijven inspireren.

Etiënne Becuwe was zo iemand.

Wie Etiënne voor het eerst ontmoette, zag en hoorde meteen welk vak hij in de lerarenopleiding doceerde. In het Engels bestaat daar een mooie typerende uitdrukking voor: ‘Every inch a gentleman.’ Op en top een heer.

Etiënne was iemand die in alles voor zichzelf kwaliteit zocht en kwaliteit voor anderen kon vragen en ook durfde eisen.

Een man met klasse en stijl, zowel in taal als kledij, een voorleefmodel, uitermate beleefd en vriendelijk, spontaan en attent, een erudiet en warm, empathisch man.

Gesprekken met hem over diverse vormen van kunst en vooral over literatuur waren telkens boeiend omdat hij vanuit een grote belezenheid en een brede culturele belangstelling getuigde van zeer intelligente inzichten en een vooral eigen kijk op mens en maatschappij. Daar leerde je van.

Maar vooral als lerarenopleider was hij een rasecht vakman en zelf een uitstekend didacticus.
Iemand die lat zeer hoog legde en veel van zijn studenten eiste. Zijn lessen zelf waren altijd boeiend en een uitvalsbasis voor veel meer zelfstandig werk en experimenteel onderzoek. In zijn evaluaties was hij scherp en rechtvaardig en altijd ‘hard in de analyse, zacht in de verwoording.’

Authentiek, veeleisend en minzaam tegelijk.

Etiënne een man met rechtlijnige en duidelijke principes, die altijd in zijn communicatie helder en ondubbelzinnig was. Dat talent konden zijn studenten in hem zeer appreciëren.

Er is de laatste tijd nogal wat te doen rond het lerarentekort, de onderwijskwaliteit en ook de kwaliteit van de lerarenopleidingen en van hun opleiders.

Vroeger was anders. Etiënne was van een generatie hier op Pius X die uitmuntte in vakmanschap en die stond voor uitstekend werk, didactische hoogstaande kwaliteit en onderwijsvernieuwende inzichten. Dat resulteerde in leerboeken schrijven, studenten veeleisend opleiden, maar de jonge mensen voor onderwijs blijven stimuleren tot levenslang leren. Het was ook een tijd waarin de docent nog dicht bij de oefenleraar en zijn klaspraktijk stond, vanuit die kruisbestuiving een unieke kans om samen voor een zeer hoge kwaliteit van de lessen voor de leerlingen garant te kunnen staan.

Het was een genoegen om als student en later als collega met Etiënne te kunnen blijven samenwerken. Eens die klik er was, werd Etiënne een bijzondere vriend met interesse voor alles wat er zich afspeelde in je eigen persoonlijk leven. De levenslange vriendschap die daaruit voortkwam, is altijd een bijzondere hoeksteen en referentie in ons eigen persoonlijke leven gebleven.

Daarom zullen wij de herinneringen aan de verdiensten van Etiënne als een zeer competent docent, en zijn betekenis als fijn, aimabel man, met veel warmte blijven waarderen en koesteren.

Ludo de Caluwé, 13/11/23